माओवादी भविष्य र वाईसीएल

भनिन्छ, नानीदेखि लागेको बानी छुट्न गाह्रो हुन्छ । जनयुद्ध र्सवसाधारणको अपहरण, हत्या, घरजग्गा तथा सम्पत्ति कब्जा र धम्की दिदै सुरु भएको हो । जंगलदेखि सदन हुदै सरकारसम्म पुग्दा पनि चरित्र र व्यवहारमा सुधार आउन सकेको छैन । वाईसीएलद्वारा गरिने हत्या र हिंसालाई जनयुद्धको धङधङीका रूपमा व्याख्या गरि“दै आए पनि निरन्तर भइरहने यस्तो अमानवीय कार्यलाई जनयुद्धको धङधङी मात्र भन्न मिल्दैन । वाईसीएल कानुन मान्न तयार छैन वा एकतन्त्रीय तानाशाही चाहन्छ भन्ने स्पष्ट हुन्छ ।
हत्या गरिएका रामहरिका नातागोतालाई अझै धम्की आइरहेको छ भने भर्खरै कलंकीका युवा निर्मल पन्त र पुष्कर डंगोलको वाईसीएलले अपहरणपछि हत्या गरेका छन् । उल्टै हत्या विरोधीलाई सरकारद्वारा परिचालित सुरक्षाकर्मीद्वारा जथाभावी लाठी प्रहार गरियो । यसको अर्थ व्यक्ति हत्या सरकारका लागि जायज थियो भन्ने बुझिन्छ ।
अर्कोतर्फवाईसीएलले तर्ईमा किसानका धान लुटिरहेका छन् । यो वाईसीएल ज्यादतीको पराकाष्ठा होइन - यी सब कुकृत्यहरू निरीह गृह प्रशासनले टुलुटुलु हेरिरहेको छ । वाईसीएलकै कारण कतै माओवादी पतन हुने त होइन ?